Partyberg 2 en de kortste Cape Argus ooit!

Al voordat we vertrokken waren naar Zuid Afrika had Jur twee tickets gekocht voor de befaamde Cape Argus, een fietstocht van 107 kilometer, door Kaapstad naar Kaap de Goede Hoop en langs heel veel heuvels weer terug. Een groots evenement, met wel 35.000 deelnemers. Omdat wij internationale deelnemers waren, konden we nog meedoen voor een schamele 65 euro per persoon. Fietsen hadden we niet, maar die regelen we wel, dachten we. Dat lukte ook, via via. De sportievelingen in Zuid Afrika zijn echt ontzettend aardig, want binnen twee weken hadden we twee racefietsen, schoenen, outfit en één helm. Allemaal voor nop! 

Zijn wij dan van die fietsers? Nou ja, Jur wel een beetje. En hij heeft mij zover gekregen dat ik met hem naar Spanje ben gefietst, in de traditie van mijn ouders. Hij regelde alles, ik stapte alleen maar op en fietste mee. Ingeklikt en wel. Dat heb ik trouwens ook geweten, ben denk ik 5 keer gevallen in stilstand. Telkens op dezelfde plek. Maar goed, ik dwaal af.

We hebben twee keer geoefend in Zuid Afrika, beide keren op hete dagen met veel stijgen en dalen. De eerste tocht was naar het schattige dorpje Riebeek Kasteel waar we genoten hebben van een glas wijn dat de terugweg bewonderenswaardig niet belemmerde. De tweede keer hadden we 53 kilometer afgelegd, dat ook prima ging.

Na m’n val van vorige week was alleen het uit- en inklikken van de fietsschoen een beetje pijnlijk. Maar toen werd er een behoorlijke tegenvaller bekend gemaakt: vanwege de heftige bosbranden was de weg van de Cape Argus ingekort naar 47 kilometer, in plaats van 107. Het start en eindpunt op dezelfde plek en een weg met nauwelijks heuvels.

Dit kwam eigenlijk beste goed uit, omdat de avond ervoor we een feest hadden, opnieuw op de Paardeberg, ditmaal bij Adie Badenhorst. Het was het grootste after-harvest feest in de Swartland, eentje die we absoluut niet konden missen.

Het feest in het bos 

Manneke Pis dat de hele avond lang gin piste

Daar eenmaal aangekomen vroegen allemaal mensen die ik niet kende hoe het met mijn voet ging. Heel aardig, maar toch had ik gehoopt dat iedereen het was vergeten. Niet dus. Maar goed, dit feest ben ik blijven staan. Alle wijnmakers weer gezien en alle vintages weer geproefd. Om 3 uur 's nachts vertrokken we en de laatst mogelijke start van de Argus was om 10 uur. Wekker om 7 uur, met koffie in de auto en …. File.

De garage die we hadden geregeld konden we eerst niet vinden, en de afstandsbediening werkte niet. Tijd tikte door, het was inmiddels half 10. Snel ergens anders geparkeerd, op de fiets gestapt en toen realiseerde ik me dat ik onze chips was vergeten, die we donderdag hadden opgehaald in Kaapstad. Daarmee registreer je jezelf en kom je binnen. Ook had Jur nog steeds geen helm.

Daarnaast hadden we geen idee waar de start was, Jur vroeg het aan een agent die wees naar een peloton fietsers, ‘volg hen’. We volgden het groepje fietsers en voor we het wisten zaten we een peloton van duizenden fietsers. We zaten blijkbaar in de race! De start zal wel ergens bij de finish zijn dachten we en aangezien we toch geen kant meer op konden fietsten we lachend mee. We legden in totaal 3 kilometer naar de finish, daar kregen we direct een medaille omgehangen en voor we het wisten stonden we met een halve liter bier in ons hand tussen een vrolijke menigte.

Voila, dat was de Cape Argus. Niet slecht, ook niet bijster goed, maar we kijken er met een goed gevoel op terug en de medaille hangen we ergens in de wilgen.

De dag hebben we compleet in stijl afgesloten door een enorme seafood platter weg te werken in Camps Bay. Niet echt verdiend, maar wel lekker. 

met onze welverdiende medailles 

De welverdiende seafood platter