Wijn proeven met wijnmakers

Afgelopen donderdag was er een bijeenkomst van alle wijnmakers die onderdeel zijn van de SIP, de Swartland Independent Producers. Wij met Dragonridge dus ook! De proeverij werd gehouden bij Callie Leow’s Porseleinberg, een prachtig afgelegen farm op de heuvel tegenover ons. Een prachtig huis, omgeven door olijfbomen met olijven die lekker rijp aan het worden waren. Ik dacht ik proef er één, om vervolgens een les te leren dat deze olijven ongelofelijk smerig zijn, zo vers geplukt. 

Niet echt handig om die smaak in m’n mond te hebben, voorafgaand de proeverij. En we moesten wat proeven! Iedere wijnmaker had één of twee wijnen mee, sommigen wel vier (zoals wij). Het thema was de tegen- en meevallers van de oogst 2015. Tevens kon men een wijn meenemen gemaakt van een druif die nog niet bij de SIP hoort.

Wij hadden bij ons: de viognier (een prachtige wit maar met een te hoog alcohol percentage, terwijl we wel vroeg hadden geplut), de pinotage (die gewoon bijzonder lekker is)

en de sangiovese (de druif waarvan Johan overtuigd is dat hij door de SIP moet worden opgenomen). 

Johan vond het een goed idee dat ik wat ging vertellen over de viognier. Het komt er dus op neer dat ik een verhaal moest houden voor 35 (echte! goede!) wijnmakers over de problemen van onze viognier.

Ik uit m’n hoofd leren wat het suikerlevel was, de ph waarde en de zuurgraad. Het verhaal ging gelukkig heel vloeiend en er startte zelfs een discussie over onze wijn. Het vreemde is dat wij onze druiven niet heel

over

rijp plukken maar het alcohol level wel altijd vrij hoog is. Er werd geroepen dat er misschien hele levendige gisten in onze cellar zijn, of het lab heeft een fout gemaakt. In ieder geval, het bleek een spraakmakende wijn en daarnaast ook een

kanon van een wijn: honing, sinaasappel, ananas, beetje noten en (helaas) 15,8% alcohol: alle wijnen boven de 15% alcohol zijn eigenlijk officieel geen wijn meer.

Maar goed, langzamerhand kwamen alle wijnen aan de beurt. Sommigen waren zoals gezegd ‘pretty dodgy’, die gewoon stonken en andere wijnen die roken naar popcorn met suiker. Allemaal slechte tekens, en iedereen dacht te weten waar het was fout gegaan. 

Aan het eind werden we verwend met heerlijke braaibrooikies (barbecue broodjes) met rundvlees en typische coleslaw en dronken we de wijnen op die ons goed bevielen. Callie had één glas van alle wijnen die we die avond hadden geproefd in een grote kan gegooid. Deze kan ging op het laatst ook rond als traditie. Zeer complex glaasje. Ik had ons chenin blanc- en pinotage-ijs meegenomen, dat helaas al gesmolten was, maar even goed in de smaak viel. 

Wijn proeven met wijnmakers is het leerzaamste wat we tot nu toe hebben meegemaakt. Iedereen denkt na over hoe de wijn is geproduceerd, waar in het proces het mis is gegaan of juist bijzonder goed. De SIP helpt elkaar onderling, en er is totaal geen competitie of concurrentie maar oprechte interesse in elkaars producten. Een voorbeeld voor iedere wijn streek.